Hiroshima

Zaterdag 16 september

Osaka en Kobe zitten er weer op en het is tijd voor Hiroshima. De plek waar zo’n verwoestend deel van de geschiedenis heeft plaatsgevonden. Gisteravond hadden we de meeste spullen al gepakt, dus we konden zo weg. Gelukkig was het maar iets meer dan 2 uur naar Hiroshima. Heel fijn om niet langer met de backpacks op de rug in de hitte rond te hoeven lopen. We moesten eerst twee metro’s naar station Shin-Osaka en vanaf daar met de Shinkansen (hele snelle trein). Je kunt plaatsen reserveren voor deze trein, maar met behulp van iemand die op het station werkte kwamen we erachter dat alle te reserveren plekken voor treinen tot half 5 vol zaten. Pech dus! Gelukkig kwamen we erachter, toen we in de trein stapten, dat in de eerste drie coupés waar je kon zitten als je niet had gereserveerd nog wel plek was en we dus gewoon een plekje hadden in de trein van 12.20 uur. Voor we het wisten waren we in Hiroshima. Toen nog even met de bus, inchecken, tassen in de hotelkamer leggen en op pad. 

Ons hotel is toevallig heel dicht bij het vredesmonument en het vredespark. Zes jaar geleden stond ik hier ook en was ik zwaar onder de indruk. Ook dit keer had het hetzelfde effect op mij. Rey zei het heel treffend, het is een ander soort mooi. Het is heel indrukwekkend om te zien. Dat dit gebouw met alle mensen erin en alles in een radius van 2 km in een klap waren verwoest door een bom die 600 meter hoger ontplofte is onwerkelijk. Zoveel verwoesting. Je merkte daar ook dat mensen nog steeds zo respectvol en stil zijn en ook buigen voor zowel dit monument als voor de andere monumenten. Wat wel heel frappant was, dat we toen we een paar honderd meter doorliepen opeens op het terrein van de Japanse versie van Oktoberfest stonden. Hoe dan?! Ik was behoorlijk verbaasd en lichtelijk in shock en blijkbaar sprak m’n gezicht boekdelen. Rey heeft zich rotgelachen. Maar eerlijk is eerlijk, het was ook een bizar gezicht. Voornamelijk Japanners en wat toeristen die aan verschillende Duitse biertjes zaten, friet en braadworst met stokjes aten en een Duitse band die was ingevlogen. En zo gigantisch ontzettend veel slecht geklede mensen. Dus terwijl Rey aan z’n bier zat (blijkbaar het lekkerste witbier wat er is), heb ik m’n ogen uitgekeken.

De shock nog verwerkend liepen we door naar het vredespark met een kleine stop bij de 7 eleven voor water en ijsjes. Daarna hebben we nog een stuk gelopen en zijn we naar het hotel gegaan. De bedoeling was om eerst even te douchen voordat we ergens wat gingen eten, maar daar was geen tijd meer voor, de restaurants sluiten hier tussen negen en tien. Aangezien we allebei nog niet veel hadden gegeten vandaag wilden we iets waar we lekker en wat meer konden eten. Et voila, we kwamen weer bij een Indisch restaurant uit. Aangezien de vorige keren de curry’s helemaal niet zo pittig waren, kozen we ervoor om allebei een tandje pittiger te gaan, ik koos voor heet en Rey voor zeer heet. Dat hebben we geweten… Deze kok had de boodschap wel begrepen en nou ja, m’n mond stond in de fik. Het was heel heet! Wel heel jammer, de curry’s waren heerlijk maar ik kreeg het niet op doordat m’n mond het niet meer aankon (zelfs het drinken van lassies (soort yoghurtdrank) bluste de boel niet genoeg) en Rey kreeg niet alles op omdat het zoveel was en de naan enorm was. 

Na het eten liepen we weer terug naar het hotel waar we allebei al snel als een blok in slaap vielen. Ik geloof dat ik nog nooit zo snel in slaap ben gevallen als de afgelopen weken! 

Liefs, Kel