Akabane

Dinsdag 5 september 
We zijn in Tokyo!! Na het landen ging het natuurlijk niet meteen soepel, want dat hoort erbij! ;) We moesten eerst door immigratie. Dit duurde nogal lang door de gigantische rij, maar gelukkig was de man die het uiteindelijk moest bepalen ontzettend vriendelijk en konden we door. Tegen de tijd dat we beneden bij de bagagebanden kwamen, stond de bagage al klaar en konden we door. Eerst nog even checken of er niets moest worden aangegeven. Wij dachten van niet en dus stonden we enthousiast, zonder ingevuld declaratieformulier, in de rij. Eenmaal vooraan bleek dat we alsnog zo’n formulier moesten invullen. Dus uit de rij, formulier invullen en opnieuw in de rij (de vermoeidheid begon toe te slaan). Gelukkig ging dit sneller en konden we door naar het volgende, de weg uitzoeken naar het hotel! Maar eerst… een simkaart en geld pinnen. Die simkaart ging natuurlijk weer niet helemaal vlekkeloos, maar dat bleek later m’n eigen schuld te zijn, want ik had gewoon niet goed gelezen (wederom vermoeidheid). Daarna gingen we naar de informatiebalie om te vragen hoe we naar ons hotel konden komen en waar we kaarten voor de trein en metro konden kopen. Met deze informatie op zak konden we de kaartjes halen en op zoek naar de juiste trein. Op dit moment bleek maar weer hoe behulpzaam mensen in Japan zijn. Er kwam meteen een man naar ons toe om te vragen of hij ons kon helpen naar de juiste trein, gelukkig maar, want wij kwamen er niet uit! Eenmaal in de trein konden we eindelijk weer even zitten en op adem komen. Dit laatste zorgde ervoor dat het wel heel lastig was om wakker te blijven (vermoeidheid!!), maar gelukkig gingen we er op het juiste station uit en konden we door naar de metro. Dit was weer even zoeken, maar wederom kregen we hulp van iemand die ons naar de juiste metro hielp en na een paar haltes kwamen we eindelijk uit bij Akabane, de wijk waar ons hotel is. Gelukkig was het hotel snel gevonden en was het EINDELIJK tijd om de spullen neer te zetten (zelfs een tas van 10kg wordt een beetje zwaar na een tijd) en te douchen (want tja, we stonken!). 

Eenmaal schoon en met wat meer energie gingen we naar buiten, want de eerste avond in Tokyo kun je natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan! We hebben eerst een tijd rondgelopen. Het viel ons weer op hoe stil en schoon het is op straat. Bijna niemand praat met elkaar en wanneer ze dat wel doen is dat zachtjes. We hebben ook nog niemand horen bellen.  In deze rust hebben we een stuk gelopen en toen werd het tijd voor eten: sushi! Dit is wel een beetje een uitdaging voor mij, maar het was ook een goed moment om de kaart die ik in het Japans had gekocht te testen. Dit ging goed! De meneer die ons hielp moest even hard nadenken, maar wist toch een gerecht wat ik wel mocht, sashimi. En wat was dit toch lekker. Zo gigantisch vers die vis! Rey had ook een paar andere gerechtjes erbij besteld en ondervond toen dat de wasabi in Nederland toch niet helemaal hetzelfde is als de wasabi in Japan. Wist je dat je neus ook in de fik kan staan? We zijn ook achter iets anders gekomen. Er was in het restaurant wel een dames-wc, maar niet een heren. Rey werd dus uit het restaurant gestuurd en moest naar een openbaar toilet vlakbij. Heel bijzonder! 

Na het eten gingen we nog even naar een klein supermarktje (waar je je ogen uitkijkt vanwege alle producten!) voor wat flesjes water en vervolgens gingen we terug naar het hotel, SLAPEN!

Liefs, Kel