Terug naar Hakata

Zaterdag 23 september
 

De tijd vliegt voorbij en helaas zit onze tijd in Okinawa er alweer op. We konden vanmorgen een beetje uitslapen en nog naar het ontbijt toe voordat we moesten uitchecken. Na het uitchecken hadden we nog vier uur tijd te doden voordat we de bus naar het vliegveld zouden pakken. Gelukkig mochten we nog steeds gebruik maken van het zwembad en we hebben hier dan ook een paar uur gelegen. Het weer was wat minder en regende af en toe een beetje, maar ook dit keer hebben we onze ogen weer uitgekeken om alle outfits in het zwembad.

Rond drie uur pakten we onze spullen en gingen we op weg naar de bushalte. Waar het net af en toe spetterde, regende het nu keihard en waren we na een paar meter al helemaal doorweekt. Gelukkig hadden we de afgelopen dagen wel heel veel mazzel met het mooie weer! Ook scheelde het nu dat we allebei andere kleding in onze tas hadden zitten, zodat we wat droogs aan konden trekken. Na ongeveer anderhalf uur waren we op het vliegveld. Hier hebben we eerst wat te eten gehaald en toen konden we inchecken. Aangezien het maar een klein en relatief rustig vliegveld is, hoefden we nog niet meteen door de security en konden we eerst nog even koffie drinken bij de Tully’s. Dit konden we allebei wel weer gebruiken om een beetje wakker te worden. Al vraag ik me af hoe goed het werkte, want zodra we in het vliegtuig zaten vielen we allebei in slaap. 😂

Iets voor half 9 waren we weer in Hakata en vanaf daar ging het heel snel. Nog geen half uur nadat we waren geland waren we alweer bij het hotel, maar voordat we daar gingen inchecken wilden we eerst even avondeten. We gingen weer naar de Coco Curry waar we een paar dagen geleden ook waren. Rey z’n curry was best goed, de mijne had doordat er zoveel allergenen niet inzaten een groot babyvoedsel gehalte, maar het vulde en de smaak was niet slecht, en daar ging het om! Met volle buiken gingen we naar het hotel waar we konden inchecken. Ook stopten we meteen een was in de wasmachine. Daarna wilden we kijken of we (ondanks dat het voor Japanse begrippen aan de late kant was) toch ergens nog wat konden doen of drinken. We kwamen uit bij Ikeda Sengyo, het sushitentje waar we een paar dagen geleden ook waren. Ze herkenden ons nog van de vorige keer en waren weer net zo enthousiast. We namen allebei wat de drinken terwijl we aan de bar zaten en Rey heeft ook weer een paar gerechtjes uitgeprobeerd. Het zag er weer spectaculair uit hoe ze alles maakten en Rey vertelde dat het ook weer heerlijk was. Toen we er al een tijdje zaten kwam er een oude man binnen die zomaar een waaier aan ons gaf als cadeautje. Super leuk! Toen Rey vervolgens een rondje gaf aan de man en de twee andere mannen met wie hij zat, was het ijs helemaal gebroken. Ondanks de taalbarrière (ze spraken praktisch geen Engels) lukte het toch om een beetje te communiceren. Heel bijzonder hoe een dag waarop we eigenlijk bijna niks hebben gedaan zo’n wending maakte en heel anders afliep. Bijzonder en vooral ook heel gezellig!

Liefs, Kel